اضطراب (Anxiety) به طور كلي عبارت از احساسي نافذ و ناخوشايند است كه با نشانه‌هايي از قبيل تنش، وحشت، دلهره و بيم و فاجعه اي در حال وقوع همراه است در مقابل ترس (Fear) واكنشي است كه نسبت به يك خطر حاضر و مشخص ديده مي‌شود. اضطراب واكنشي است كه نسبت به يك تهديد نامشخص و ناشناخته آشكار مي‌شود و مي‌تواند از كشمكش هاي دروني (Internal Conflicts)، احساس عدم امنيت (Insecurity Feeling) يا تكانش‌هاي ممنوعه (Forbidden Impulses)، ناشي شود. در هر دو حالت ترس و اضطراب امتحان (Test Anxiety)  نوعي اضطراب است كه همراه با ترس مربوط به عدم توانمندي در عملكرد مربوط به يك وظيفه آشكار مي‌شود. اين حالت نوعي از اضطراب عملكرد (Performance Anxiety) تلقي مي‌شود و به تمايل و آمادگي به مضطرب شدن اشاره دارد كه ناشي از عوامل مداخله كننده محيطي است (كريسني، 1999).

اضطراب تحصيلي چگونه ايجاد مي‌شود؟

ترس و اضطراب فراگيران بطور معمول از طريق وظايف آموزشي، معلمان و يا آموزشگاه شرطي شده و ياد گرفته مي‌شود. براي مثال سرزنش و توبيخ فراگير توسط معلم به دليل كيفيت ضعيف فعاليتهاي آموزشي فراگير، ممكن است اضطراب و ترس را در فرد آشكار سازد. در اين حالت فراگير بيقرار شده و دچار تنش مي‌گردد، عرق مي‌كند و ضربان قلب او افزايش مي‌يابد. اين حالت در صورت تكرار و شرطي شدن به ديگر موارد و حيطه هاي فعاليت آموزشي فرد كشانده مي‌شود. بر اين اساس مي‌توان انتظار داشت كه فراگير در شرايط مشابه پاسخ مشابهي را از خود بروز دهد كه در اين حالت مي‌توان رفتار توام با ترس و اضطراب را براي فراگير پيش بيني نمود. امتحان نيز به دليل ويژگي هاي خاص خود از جمله ارزيابي فعاليت آموزشي، محيط رسمي‌و خاص، محدوديت زماني و نظارت دقيق آموزشي بطور كلي براي فراگيران اضطراب زا است. افزون بر آن توانمنديهاي شناختي و عملي فراگيران با توجه به ميزان اضطراب موثر واقع شود.